Woolf - Zadie - en wij

De 14e in de reeks voorstellingen ‘Weiblicher Akt’: ontstaan vanuit een gemis aan vrouwelijk perspectief en helaas nog steeds urgent.

In 1929 schonk Virginia Woolf ons een niet meer weg te denken ‘kamer voor jezelf’; het baanbrekende essay A room of one’s own. In 2025 nodigen wij haar uit in onze kamer, in onze salon, in de theatrale ruimte van de Weiblicher Akt, om in gesprek te gaan over hoe het is om kunstenaar en vrouw te zijn. Een belangrijke andere gast is Zadie Smith. Sadie, zoals ze eigenlijk heet, laat ons keer op keer beseffen dat het verleden nog altijd met ons spreekt en maakt dat wij geworden zijn wie we zijn. En ook dat kijken naar dat verleden een ander perspectief op onze eigen tijd kan werpen. Tijden veranderen maar bepaalde gesprekken moet je blijven voeren. Zeker met deze vrouwen.

Zadie: ‘Ik bewonder Beckett en ik respecteer Joyce. Maar ik hou van Woolf. Als ik het zwaar heb herlees ik haar dagboeken, en dat helpt me verder.’
Wij: ‘Oh vertel eens.’

Verwacht een lichtvoetige voorstelling met filosofische overwegingen waarbij het maakproces voor je ogen zichtbaar is.

Weiblicher Akt | Maatschappij Discordia
Sinds 2011 maken Annette Kouwenhoven en Miranda Prein van Maatschappij Discordia, het oudste en langst bestaande theatercollectief van Nederland, een voorstelling onder de naam Weiblicher Akt. Ontstaan vanuit het gemis aan een vrouwelijk perspectief, ook in het Nederlandse theater. De gevolgen hiervan zijn voelbaar op allerlei vlakken: in de hiërarchie en de bezetting van de diverse posities in het theater, in de repertoirekeuze en ook in het aanbod en de interpretatie van vrouwenrollen. De reeks is al ver voor de #MeToo-beweging begonnen en heeft, getuige de laatste ontwikkelingen in de wereld helaas nog niet aan urgentie ingeboet.