Theater Na De Dam

Marga Minco. De foto dateert uit de winter van 1943-1944. Onderduikadres Bleekersvaartweg in Heemstede aan de achterzijde van het huis. De andere bewoners leerden haar kennen als ‘Marga’, de naam van haar valse persoonsbewijs, met haar geblondeerde haar. Deze foto weerspiegelt het slot van het hoofdstuk ‘Een ander’ in Het Bittere Kruid.

‘Ik wilde mijn familie verder laten leven door over ze te schrijven.’ Dit zegt Marga Minco (1920) over haar biografische boek: Het Bittere Kruid. Hierin beschrijft ze hoe haar familie argeloos een systeem van vernietiging wordt binnengedreven en hoe zijzelf overleeft.

In de voorstelling vertellen Maruja Bobo Remijn en Julien Croiset de verhalen zoals ze geschreven zijn. Afwisselend zijn ze verteller, personage of allebei tegelijk, al naar gelang de dialogen die er in voorkomen ‘gespeeld’ of ‘verteld’ worden. Af en toe is daar de stem van Marga Minco.

Met karige middelen wordt de wereld van Het Bittere Kruid opgeroepen. Leidraad voor de enscenering is de schrijfstijl van Marga Minco, licht van toon, zonder grote emoties. De schrijfster was gedurende de oorlog een jonge vrouw van 20-25 jaar. Toch koos ze voor een jong meisje, een kind nog, als verteller. Argeloos, met soms kinderlijke naïviteit, kijkt het meisje naar de gebeurtenissen. Nooit gaat het nadrukkelijk over de verschrikkelijke wandaden van een misdadig systeem. Deze worden hoogstens gesuggereerd. Het is ook niet nodig. De toeschouwer kent de afloop en zal de teksten met de eigen beelden aanvullen.